Propozycja doboru pieśni na XXV. Niedzielę zwykłą (XXV. Dominica „per annum”)
Na wejście – tradycyjny Inrtoit:
Introitus:
Salus populi ego sum, dicit Dominus : de quacumque tribulatione clamaverint ad me, exaudiam eos : et ero illorum Dominus in perpetuum
Ps. (Ps 77, 1) Attendite, popule meus, legem meam : inclinate aurem vestram in verba oris mei.
Gloria Patri…
Salus populi…
/Jam jest, mówi Pan, zbawienie ludu. W jakimkolwiek ucisku wołać będą, Ja ich wysłucham i będę ich Panem na wieki. Ps. Słuchaj, ludu Mój, nauki Mojej, nakłońcie uszy ku słowom ust moich. Chwała Ojcu… Jam jest…/
Przygotowanie darów:
Głoś Imię Pana
„Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w Chrystusie.” Zachęceni przez Apostoła Pawła, chcemy błogosławić Imieniu Najwyższego, gdyż Jako Lud Boży jesteśmy wezwani, aby głosić chwałę Jego Imienia. Niech ta pieśń będzie śpiewem wdzięczności i uwielbienia za wielki dar, jakim jest nasza wiara i możliwość wzrastania w jedynym Kościele Pana.
1. Głoś Imię Pana, Króla Wszechmocy i chwały. * Złącz się z chórami niebios, zastępów wspaniałych. * Harfa i róg * niech zagra: „Któż jest jak Bóg”! * By krańce ziemi słyszały.
2. Głoś Imię Pana, On twoim losem kieruje. * Na skrzydłach niesie, jak orzeł się opiekuje. * Daj Mu swą dłoń, * w przygodzie zawołaj doń, * On cię od zła zachowuje.
3. Głoś Imię Pana, razem ze wszystkim co żyje. * On twoim światłem, Jemu niech serce twe bije. * On życiem twym, * wdzięczności śpiewaj Mu hymn, * teraz i na wieki. Amen.
4. Głoś imię Pana, On stworzył cię znakomicie. * On jak przyjaciel prowadzi cię całe życie. * Gdy jesteś sam, * w ramiona bierze cię Pan, * łaskami darzy obficie.
t.: Joachim Neander (1650-1680), tł. ks. Wojciech Danielski; m.: Stralsund Gesangbuch (1665).
Komunia:
Witam Cię, witam!
Pan jest pośród nas! Pod postaciami chleba i wina skrył Swoje Bóstwo i Człowieczeństwo, abyśmy mogli bez trwogi czerpać z tego niepojętego i niewypowiedzianego Zdroju łaski, które ma swoje źródło w Ofierze Krzyża. Oto mamy przed sobą to samo Ciało, które żyło, cierpiało, zostało zawieszone na krzyżu i powstało z martwych. Niech ten śpiew będzie wyrazem wdzięczności za wielkie dary, które Pan daje swojemu Kościołowi.
1. Witam Cię, witam Przenajświętsze Ciało,
któreś na krzyżu sromotnie wisiało
Za nasze winy, Synu jedyny,
Ojca wiecznego, Boga prawego,
Zbawicielu świata.
2. Dajem Ci pokłon, Bogu prawdziwemu,
W tym Sakramencie dziwnie zakrytemu;
Żebrzem litości i Twej miłości,
Byś gniew swój srogi, o Jezu drogi,
Pohamować raczył.
3. Zmiłuj się, zmiłuj nad nami grzesznymi,
Nie racz pogardzać prośbami naszymi;
Zgrom hardych siły, daj pokój miły,
Wyniszcz złe rady, wykorzeń zdrady
Spośród ludu swego.
4. A kiedy przyjdzie z światem tym rozstanie,
Ratuj nas, ratuj, dobrotliwy Panie!
Niech z Ciała Twego, Przenajświętszego
Posiłek mamy i oglądamy
Ciebie łaskawego. Amen.
Dziękczynienie:
Silentium sacrum
Zamiast śpiewu, proponuję zachowanie dłuższej chwili milczenia przeznaczonej na rozmyślanie i na osobiste dziękczynienie.
Zakończenie/procesja wyjścia:
Antiphona Mariana – Antyfona Salve Regina lub Sub Tuum preasidium do Najświętszej Marii Panny i utwór na organy, lub improwizacja na temat wykonanej antyfony podczas samego wyjścia prezbitera i asysty.
Liturgicznie 